Vooronderstelling 1: Tunnelvisie reclameboodschappen
Er zijn enorm veel reclame-boodschappen waaraan we onszelf blootstellen. Van tv-reclames tot billboards, tot bierviltjes enzovoorts. De ‘experts’ vallen over elkaar heen om het aantal boodschappen te claimen, sommigen beweren zelfs dat we blootgesteld worden aan zo’n 30.000 commerciële boodschappen per dag.
Maar we zien ze niet allemaal. Grotendeels omdat we een tunnel-visie ontwikkelen. Je kunt niet alle boodschappen verwerken en daarom negeer je ze grotendeels maar.
Vooronderstelling 2: Beraken consument
Zaak is consumenten ECHT te raken. Hoe persoonlijker, relevanter en meer geanticipeerd het wordt, hoe meer de consument geraakt woordt, hoe waarschijnlijker het is dat de consument een positief gevoel ontwikkelt, het merk omarmd en diensten/producten afneemt.
Persoonlijke kaartjes, accountmanagers, bedrijven die in je buddylist willen komen, bedrijven die Lovemark willen worden, kortom bedrijven die de emotionele band proberen te leggen die je normaal met bekenden of vrienden hebt.
Conclusie/vraag
Op dit moment is het aantal bedrijven dat consumenten ECHT weet te raken nog erg klein. Maar er wordt hard aan gewerkt, enerzijds omdat via de weg van de interruptie-marketing (aloude commerciele boodschappen) het steeds moeilijker wordt om mensen te raken en het wel noodzaak is om naar nieuwe wegen te kijken, anderzijds omdat nieuwe technologische ontwikkelingen, waaronder internet niet in de laatste plaats, merken kansen biedt ECHT connectie te maken met consumenten.
Het is dan dus ook een kwestie van tijd voordat we evenveel nieuwe, persoonlijke, emotionele reclameboodschappen hebben als dat we nu ‘oude’ commerciele boodschappen hebben.
Wat voor effect heeft dit op het gevoel van de consument?
Kunnen we wel zoveel relevante emotionele boodschappen aan? Ontwikkelen we wellicht een soort emotionele tunnelvisie/eelt op de ziel omdat we niet alle boodschappen aankunnen?
En wat voor effect heeft dat dan op de rest van onze gevoelswereld? Hoe gaan we met vrienden om?
