Zaterdag deed ik mee aan de Kennedymars in Sittard, een 80km lange wandeltocht (achtergrond en onstaan mars) die start om 5.00u ‘s ochtends en binnen 20 uur moet worden afgelegd.
Opvallend is dat na kilometer dertig grote gaten vallen in het deelnemersveld: lange wegen met her en der eenzame lopers zijn het resultaat. Erg vreemd, omdat het veel logischer en verstandiger zou zijn om in kleine groepen op te trekken, om zo samen tempo te kunnen maken en samen een betere tijd neer te zetten. Het werkt nu eenmaal beter wanneer je elkaar kunt motiveren.
Of zie ik nu iets over het hoofd?
