De enige constante is dat er niks verandert

Deze post verscheen 5 oktober op het Essent interne weblog, waar ik eenmalig optrad als gastblogger op uitnodiging van Tomas Dankers.

Second Life, Twitter/microblogging, RSS, location-based services, mobile offices, webloggen. Om nog maar te zwijgen over alle services die we online hebben (en waarvan ik zelf nog maar een fractie gebruik): Flickr, Last.fm, Del.icio.us, Slideshare, Mindmeister, Google Docs, Wakoopa, Technorati, Ning, Wetpaint, Vitalist, Plazes … wat gebeurt er veel online.

Er zijn meer telefoons dan mensen in Nederland, 1 op de 5 Nederlanders heeft een profielpagina op Hyves, de helft van ons heeft een iPod (of andere MP3 speler) en de helft van ons MSNt zich suf. En daar volgen natuurlijk weer allemaal nieuwe toepassingen uit.

En dit alles gebeurt in een sneller tempo dan ooit, ontwikkelingen volgen elkaar sneller op dan ooit en bovendien is het makkelijker dan ooit om vanuit een zolderkamertje/garage de wereld te veroveren. En er zijn genoeg marketeers of mediaspecialisten die de hype graag mee voeden. Voor een deel bewust (creeer een probleem/chaos om het later te kunnen opruimen), voor een deel ook onbewust omdat de kleine kring van voorlopers elkaar in vlot tempo aansteekt in ontwikkelingen.

Er gebeurt helemaal niet zo veel

Maar ondanks alles gebeurt er eigenlijk niet zo heel veel. Heel veel ontwikkelingen die we nu zien, toepassingen die worden verzonnen, hippe en nieuwe tools die worden bedacht volgen uit elementaire menselijke behoeften. Om er een paar te noemen:

“Ik wil aandacht”: we zijn aandacht- en prikkeljunkies. Aandacht van familie, vrienden en die ene speciale persoon zijn van alle tijden. Door nieuwe media zijn die nu schaalbaar: het voyeurisme van Big Brother en Idols, maar ook de volledige openheid (vaak zonder gene) waarmee profielen op Hyves of Sugababes worden aangemaakt zijn in essentie hetzelfde, maar zijn geschaald naar het internet: hoe meer mensen mijn profiel bekijken en hoe meer aandacht ik krijg, hoe beter ik me voel;

“Ik wil weten”: samenhangend met “Ik wil aandacht” is “Ik wil weten”. Wat zijn we toch een nieuwsgierig volkje. Het huidige equivalent van door de gordijnen gluren naar de buren is het bekijken van elkaars profielen op Hyves, het kijken van de reality shows en aan de andere kant ook de enorme behoefte aan informatieprikkels via RSS, Twitter en andere nieuwe communicatietools die veel early adopters momenteel opzoeken: hoe meer informatie, hoe beter lijkt wel;

“Ik wil het simpel”: misschien wel de belangrijkste van allemaal. Autonavigatie werd pas groot toen TomTom het eenvoudig wist te maken. Mp3’s luisteren werd pas echt groot toen Apple‘s iPod muziek luisteren makkelijk wist te maken. SecondLife is nog te moeilijk voor veel mensen, Twitteren nog te ingewikkeld, ontastbaar en weinig praktisch. Maak dingen eenvoudig en tot nut van de massa en dan hebben zaken pas echt succes;

Er zijn er veel meer behoeften en inzichten. Diegenen die echt geinteresseerd zijn, raad ik aan zich eens te verdiepen in Transactionele Analyse en andere sociologische/psychologische materie.

Dus ondanks dat er enorm vernieuwd, gelanceerd, gepilot, gebeta-ed en gehyped wordt, besef altijd dat het vaak niet nieuw is maar voortborduurt op eeuwenoude en bestaande inzichten. Misschien verandert de technologie, de basis van de mens verandert niet zo snel mee. En zolang je bepaalde nieuwe ontwikkelingen en technologieen niet kunt uitleggen aan je moeder of grootmoeder, zullen ze wel nooit echt groot worden.