ICT-ers en ICT-wijze starters zijn moeilijk te vinden. Starters zijn op Hyves,...
Read More
De nieuwe generatie online/social-minded marketeers/managers - voor het gemak maar even Generatie Twitter naar de snelheid, overload aan informatie en sociale vaardigheden van deze groep (al ben ik me bewust van de discussie die gevoerd wordt over de vraag of Twitter niet voor 40-ers is) - lijkt meer en meer voorbij te gaan aan de verschillende wervende en selecterende multinationals. Niet alleen omdat er 1) nogal wat fouten worden gemaakt in de arbeidsmarktcommunicatie (zie de cases Unilever, KPN, VODW en van het werving en selectiebureau), 2) multinationals een stoffig en conservatief imago hebben (of zelfs een stoffige en conservatieve identiteit) in tegenstelling tot de impulszoekende Generatie Twitter en 3) multinationals persoonlijk contact met studenten/talenten outsourcen (niet managers en marketeers zelf contact laten leggen, maar vaak te jonge en onervaren recruiters aan het werk zetten als een soort van veredeld oppervlakkig promotieteam) maar 4) ook omdat het door onder andere Bas van den Haterd en Gordon Lokenberg gepredikte Recruitment 2.0 bij multinationals zelden nog van de grond komt.
Ernstig? Ja behoorlijk. Zomaar een greep uit de nieuwe generatie talenten (sorry als ik wat mensen vergeet of over het hoofd zie, dat is niet met opzet :S):
Gisteren had ik een hoogst interessante discussie met een medewerker van een sportmerk over sport en sportsponsoring naar aanleiding van de recente gebeurtenissen in de Tour de France.
De medewerker was duidelijk aangeslagen en vond dat een groot deel van de schuld van de recente malaise ook ligt bij sportsponsoren die de belangen voor sporters en betrokken tot enorme proporties opblazen.
Sporters die afgerekend worden op prestaties als ware het bedrijfsonderdelen en niet mensen van vlees en bloed (als voorbeeld golfer Justin Rose, die na een slechte periode werd gedumpt door sponsor Adidas en juist niet werd gesteund). In contracten met sporters wordt opgenomen hoeveel grote wedstrijden ze moeten winnen (tegen onmogelijke vergoedingen), wat een onmogelijke druk zet op deze sporters. Alleen de grote, best presterende teams zijn in deze celebrity-endorsement slag interessant. Niet FC Eindhoven, maar Ajax, niet Irak maar Brazilië, niet Polle de Maagt maar Haile Gebresellassie. Als voorbeeld werd ook gegeven de strijd om het sponsoren van Afrikaanse voetbalteams, niet om het Afrikaanse voetbal te mogen steunen, maar met het oog op het WK voetbal in Zuid Afrika in 2010. Een strijd die overigens al even geleden afgetekend door Puma werd gewonnen, dat wél de moeite nam om naar de Afrikaanse teams af te reizen.
Hyves: Goldmembers tweederangs? Originally uploaded by Café del Marketing Hmmm … foutje...
Read MoreGeen idee welk merk (echt niet duidelijk), maar wel sfeervol en cool,...
Read MoreDe bioscoop in Ede-Wageningen heeft een ‘live’ intropraatje in plaats van bioscoopreclame...
Read MoreIk was me wat aan het verdiepen in de huidige Nike efforts online (later meer) en begon daardoor een beetje te twijfelen aan het geclaimde succes van het Nikeplus systeem. Het Nikeplus systeem is in kort een opzetstukje voor je iPod Nano in combinatie met een zender in je schoen, wat je de mogelijkheid geeft je afstanden te tracken en die via je iPod te laten afroepen. Het geheel kan vervolgens via de Nikeplus site opgeslagen worden. Ook is het daar mogelijk om bijvoorbeeld anderen uit te dagen (lees meer ook in een eerdere post).
Read MoreMaurits Fondse debuteert op de Businessblogmeeting, Petra maakte een ruwe versie en...
Read MoreMaurits Fondse debuteert op de Businessblogmeeting, Petra maakte een ruwe versie en...
Read More