Ik schaam me een beetje dat ik een doorstuurmailtje doorplaats (dank Emma), maar vond het wel een mooi stukje effectieve communicatie:
“Wie te contacteren bij een ongeluk!!!:
Een verpleger heeft opgemerkt dat heel dikwijls bij een ongeluk, de personen een GSM bij zich hebben, maar het urgentiepersoneel weet soms niet welke persoon te contacteren uit deze grote lijst met telefoonnummers.
Het zou dus een goed idee zijn, mocht er een standaardnaam zijn die overeenstemt met de te contacteren persoon.
Hij stelt voor dat iedereen in zijn GSM een adres creëert onder de naam “ICE” (=In Case of Emergency).
Onder deze naam sla je het telefoonnummer op van de persoon die moet gecontacteerd worden in geval van nood. Vanaf dan weten de politie, de ambulanciers, de dokter, enz… steeds wie ze moeten contacteren.
Indien u verschillende nummers wil opslaan, maak dan gebruik van de namen ICE1, ICE2, ICE3,…
‘t Is gemakkelijk te realiseren, kost niets en kan zeker een verschil maken als het snel moet gaan.
Creëer nu meteen een ICE-adres met telefoonnummer in je GSM, stuur deze mail door naar zoveel mogelijk personen, dan pas zal deze naam bekend en gebruikt worden.”
4 comments
Ja, ga je schamen! dit is een hoax.
Eerst even googelen voordat je zoiets doet.
Bas
Bas, allereerst pretendeer ik in bovenstaande post niet dat het geen hoax is, maar presenteer ik het als een slim stukje crisiscommunicatie.
Maar in dit concrete geval is het absoluut GEEN hoax: enkele telefoonmaatschappijen (waaronder Telfort) hebben dit opgepakt en zijn wel degelijk bezig dit in de Nederlandse markt uit te zetten. Waar het echter in het kort op neerkomt is dat het concept te prijzen is, maar dat het probleem ligt in de rechten die voortvloeien uit het bellen van de ICE nummers: als ICE1 zegt dat het slachtoffer een bepaalde bloedgroep heeft, kun je daar dan op aan? Enzovoorts …
Een bevriende journalist is momenteel bezig met een uitgebreid artikel hierover. Op het moment dat dat verschijnt, plaats ik die zeker door.
Paul Vereijken schreef een stuk in de Limburger:
Noodnummer in gsm nog toekomstmuziek
DOOR PAUL VEREIJKEN
VENLO
Stel je eens voor: een kettingbotsing op de A2, vlak voor Maastricht. Een hevig bloedende vrouw zit bewusteloos in haar bestuurdersstoel. Nadat het ambulancepersoneel de noodzakelijke hulp heeft verleend, vindt een hulpverlener haar mobiele telefoon en ziet een 06-nummer onder de noemer ‘ICE’ vermeld staan. Hij belt, krijgt haar identiteit én bloedgroep door. Daarnaast hoort hij dat ze bloedverdunners slikt. Cruciale informatie. Maar is die op dat moment betrouwbaar genoeg?
Het voorbeeld schetst in principe de mogelijkheden van het zogenoemde ‘ICE-nummer. Het idee hierachter is dat een van de naasten of bekenden van het slachtoffers onder de noemer ‘ICE’, ‘SOS’ of een variant zoals ‘Alarm’ in het digitale telefoonboek van de gsm vermeld staat. Hulpverleners kunnen dan – als ze de mobiele telefoon vinden – familie inlichten, de identiteit vaststellen en eventueel medische informatie opvragen. Zo zouden ambulanciers de bloedgroep en de medicijnen die iemand slikt aan de weet kunnen komen. Overgewaaid vanuit Engeland is nu ook in Nederland via kettingbrieven per e-mail veel aandacht voor dat ‘In Case of Emergency-nummer’.
De overheid lijkt vooralsnog minder enthousiast. Ze ziet soms wel voordelen en raadt dan ook aan om zo’n nummer in de mobiele telefoon te programmeren. Dat wel, maar eigenlijk overheersen de voetangels en klemmen aan dat ICEnummer. Daarom komt er ook geen landelijke campagne. „Wie zegt dat het nummer dat in de gsm staat nog klopt en dat bijvoorbeeld het familielid geen nieuw 06-nummer heeft”, vraagt voorlichter Frank van Beers van het ministerie van Binnenlandse Zaken zich af. Daarmee geeft hij al het eerste praktische probleem aan, maar de echte obstakels gaan niet over zulke relatief kleine zaken.
Voor ambulance-personeel zit wetgeving rondom medische dossiers in de weg. Op de plek des onheils zijn de dossiers waarin bijvoorbeeld de bloedgroep van het slachtoffer vermeld staat niet beschikbaar, aldus directeur Koos Reumer van brancheorganisatie AmbulanceZorg Nederland. Het noodnummer zou dus van pas kunnen komen als na een telefoontje met de partner bijvoorbeeld blijkt welke bloedgroep iemand heeft, maar ook dán zijn er nog obstakels. Juridisch gezien mag de hulpverlener er niet van uitgaan dat de informatie die gegeven wordt ook klopt. Wie is er namelijk verantwoordelijk als er wordt gezegd dat het slachtoffer bloedgroep A positief heeft terwijl het eigenlijk B negatief is. De partner of de hulpverlener? „Onder andere om die reden verlenen wij alleen de meest noodzakelijke hulp ter plekke en gaat het slachtoffer daarna zo snel mogelijk naar het ziekenhuis”, aldus Reumer.
Als alles volgens plan verloopt, zijn rond eind 2007 medische spoeddossiers wél beschikbaar, ook voor hulpverleners ter plekke. In die dossiers zal bijvoorbeeld komen te staan welke bloedgroep iemand heeft.
Voor de politie biedt het ICEnummer overigens wel enige uitkomst. Voorlichter Ed Kraszewski (KLPD): „Als wij bij een ongeluk komen waarbij een onbekend persoon buiten bewustzijn is maar wel een gsm bij zich heeft, zoeken we daarin altijd naar aanknopingspunten om met bekenden in contact te komen. Als er in zijn telefoonboek een noodnummer vermeld is, gaat dat sneller.”
Mijn reactie … ooit leerde ik bij eerste hulpverlening: I.C.E. (of ook wel R.I.C.E.) is (Rest) Ice (~Immobiliseren?) Cooling Elevation -als ik goed herinner- voor kneuzingen, zwellingen en bij sommige breuken, bloedingen en (brand-)wonden. Dus aangedane lichaamsdelen rust geven, koelen en wat hoger leggen of houden.